پروتکل (Intermediate System – Intermediate System) به اختصار (ISIS) یکی از خانواده پروتکل های مسیریابی IP است و یک پروتکل Interior Gateway Protocol (IGP) برای اینترنت است که برای توزیع اطلاعات مسیریابی IP در سراسر یک Autonomous System (AS) در یک شبکه IP استفاده می شود.
IS-IS یک پروتکل مسیریابی link-state است، به این معنی که روترها اطلاعات توپولوژی را با نزدیکترین همسایگان خود مبادله می کنند. اطلاعات توپولوژی در سراسر AS پخش می شود، به طوری که هر روتر درون AS یک تصویر کامل از توپولوژی AS دارد. این تصویر سپس برای محاسبه مسیرهای انتهایی به انتها از طریق AS، به طور معمول با استفاده از نوع الگوریتم Dijkstra استفاده می شود. بنابراین، در یک پروتکل مسیریابی link-state، آدرس هاپ بعدی که داده ها به آن ارسال می شوند با انتخاب بهترین مسیر انتهایی به مقصد نهایی تعیین می شود.
مزیت اصلی پروتکل مسیریابی حالت پیوند این است که دانش کامل توپولوژی به روترها اجازه می دهد تا مسیرهایی را که معیارهای خاصی را برآورده می کنند محاسبه کنند. این می تواند برای اهداف مهندسی ترافیک مفید باشد، جایی که مسیرها می توانند برای برآوردن کیفیت مورد نیاز خدمات محدود شوند. معایب اصلی پروتکل مسیریابی وضعیت پیوند این است که مقیاس خوبی ندارد زیرا روترهای بیشتری به دامنه مسیریابی اضافه می شوند. افزایش تعداد روترها اندازه و فرکانس به روزرسانی های توپولوژی را افزایش می دهد، و همچنین مدت زمان لازم برای محاسبه مسیرهای انتهایی به انتها. این عدم مقیاس پذیری به این معنی است که پروتکل مسیریابی وضعیت پیوند برای مسیریابی در سراسر اینترنت نامناسب است، به همین دلیل IGP ها فقط ترافیک را در یک AS واحد هدایت می کنند.
پروتکل مسیریابی ISIS در اصل به عنوان یک پروتکل مسیریابی برای CLNP طراحی شده بود، اما شامل مسیریابی IP نیز شد. گاهی اوقات از نسخه توسعه یافته به عنوان IS-IS یکپارچه یاد می شود.
هر روتر IS-IS اطلاعات مربوط به وضعیت محلی خود (اینترفیس های قابل استفاده و همسایگان قابل دسترسی و هزینه استفاده از هر رابط) را با استفاده از پیغام Link State PDU (LSP) به سایر روترها توزیع می کند. هر روتر از پیامهای دریافتی برای ایجاد یک پایگاه داده یکسان که توپولوژی AS را توصیف می کند، استفاده می کند.
- از این پایگاه داده، هر روتر جدول مسیریابی خود را با استفاده از الگوریتم Shortest Path First (SPF) یا Dijkstra محاسبه می کند. این جدول مسیریابی شامل همه مقاصدی است که پروتکل مسیریابی در مورد آنها می داند، مرتبط با آدرس IP هاپ بعدی و اینترفیس خروجی.
- این پروتکل هنگام تغییر توپولوژی شبکه با استفاده از الگوریتمDijkstra ، مجدداً محاسبه می شود و ترافیک پروتکل مسیریابی را که ایجاد می کند به حداقل می رساند.
- این پروتکل مسیریابی از چندین مسیر با هزینه مساوی پشتیبانی می کند.
- این پروتکل یک سلسله مراتب چند سطحی به نام ” area routing” ارائه می دهد، به طوری که اطلاعات مربوط به توپولوژی در یک ناحیه مشخص از AS از روترهای خارج از این منطقه پنهان می شود. این یک سطح اضافی از حفاظت از مسیریابی و کاهش ترافیک پروتکل مسیریابی را امکان پذیر می کند.
- همه مبادلات پروتکل را می توان احراز هویت کرد به طوری که فقط روترهای مورد اعتماد می توانند در مبادلات مسیریابی AS شرکت کنند.